หลังจากพูดถึงจุดอ่อนของระบบป้องกันภัยทางอากาศพิสัยไกลอย่าง S-300 และ S-400 ไปแล้ว มาต่อกันที่จุดอ่อนของคู่หูอย่าง Pantsir-S1 (ภาษารัสเซีย Панцирь อ่านว่าปานซีร์) หรือที่หลายคนเรียกว่าประเสริฐกันบ้างครับ
Pantsir-S1 เป็นระบบป้องกันภัยทางอากาศพิสัยใกล้ เรดาร์มีระยะตรวจจับ 36 กิโลเมตร ติดอาวุธจรวดพื้นสู่อากาศระยะยิง 20 กิโลเมตร จำนวน 12 ลูก และปืนต่อสู้อากาศยานขนาด 30 มิลลิเมตร 2 กระบอก บรรจุกระสุน 1,400 นัด ระยะยิง 4 กิโลเมตร
เนื่องจาก Pantsir-S1 มีระยะยิงเพียง 20 กิโลเมตร ปกติก็จะยิงไม่ถึงอากาศยานของฝ่ายตรงข้ามอยู่แล้ว ยกเว้นเฮลิคอปเตอร์และโดรนบางรุ่น ภารกิจของ Pantsir-S1 จึงมักเป็นการสกัดจรวดที่ฝ่ายตรงข้ามยิงมา คุ้มกันระบบป้องกันภัยทางอากาศพิสัยไกลอย่าง S-300 และ S-400 ซึ่งมีภารกิจมุ่งเน้นไปที่การสอยอากาศยานฝ่ายตรงข้าม การที่ Pantsir-S1 ระบบหนึ่งมีจรวดถึง 12 ลูกก็ถือว่าเพียงพอต่อการรับมือจรวดของฝ่ายตรงข้าม ยกเว้นอีกฝ่ายจะซัลโวจรวดมาจำนวนมาก หรือหลายระลอกจริงๆ
อย่างไรก็ตาม Pantsir-S1 มีจุดอ่อนสำคัญอยู่ข้อหนึ่งครับ เนื่องจาก Pantsir-S1 ไม่ได้ใช้ท่อยิงจรวดแนวดิ่งเหมือนระบบป้องกันภัยทางอากาศ Tor, S-300 หรือ S-400 แต่ติดจรวดไว้บนป้อมปืน ส่งผลให้ Pantsir-S1 ต้องหันป้อมปืนไปหาเป้าหมาย ทำการยิงได้ทิศทางเดียวเท่านั้น ถ้าฝ่ายตรงข้ามยิงจรวดเข้ามาพร้อมกันจากหลายทิศทาง Pantsir-S1 ก็สกัดไม่ไหว ยกเว้นจะวางกำลังร่วมกันหลายคัน กรณีนี้ระบบป้องกันภัยทางอากาศ Tor จะสามารถใช้งานได้ดีกว่า เนื่องจาก Tor ใช้ท่อยิงแนวดิ่ง แค่ยิงจรวดขึ้นฟ้าไปแล้วจรวดจะปรับทิศทางพุ่งเข้าหาเป้าหมายเอง ปัญหาอยู่ที่ Tor มีราคาแพงกว่า Pantsir-S1 สาเหตุหนึ่งเพราะ Tor หนึ่งระบบมีรถฐานยิงหลายคัน แต่ละคันมีจรวด 8 ลูก (รัสเซียกำลังพัฒนาจรวดรุ่นใหม่ให้มีขนาดเล็กลงเพื่อให้รถฐานยิงของ Tor คันหนึ่งสามารถบรรทุกจรวดได้ 16 ลูก) ส่วน Pantsir-S1 จะรวมทุกอย่างไว้ในรถคันเดียว
สวัสดี
21.05.2020
