(Megapixie/ Wikimedia Commons/ Public Domain)
เครื่องยิงจรวดเพลิงประทับบ่า RPO-A Shmel (ชื่อแปลว่าผึ้ง Bumblebee) พัฒนาและผลิตโดยโรงงาน KBP ที่เมืองตูลา (Tula) เข้าประจำการในกองทัพสหภาพโซเวียตเมื่อปี ค.ศ.1988 โซเวียตจัดเป็นอาวุธประเภทเครื่องพ่นไฟ แต่ตะวันตกจัดเป็นเครื่องยิงจรวด ออกแบบมาใช้กับเป้าหมายประเภทสิ่งก่อสร้างหรือที่มั่นที่มีความแข็งแกร่ง
Shmel เป็นเครื่องยิงจรวดแบบใช้แล้วทิ้ง คล้ายกับเครื่องยิงจรวดต่อสู้รถถัง LAW ของสหรัฐฯ สามารถใช้งานได้ด้วยกำลังพลเพียงนายเดียว ท่อยิงจรวดมีความกว้างปากลำกล้อง 93 มิลลิเมตร ยาว 920 มิลลิเมตร (จรวดมีความยาว 700 มิลลิเมตร) หนัก 11 กิโลกรัม มีระยะยิงไกลสุด 1 กิโลเมตร แต่ระยะยิงหวังผลอยู่ที่ประมาณ 300 เมตร ใช้หัวรบเทอร์โมบาริค เป็นอาวุธเพลิงประเภทหนึ่ง แต่ไม่ได้ใช้ของเหลวในการฉีดไฟเหมือนปืนพ่นไฟหรือระเบิดนาปาล์ม แต่จะปล่อยสารเคมีไปในอากาศ แล้วจุดระเบิดให้อากาศติดไฟ นอกจากจะทำให้เกิดการเผาไหม้แล้ว ยังทำให้เกิดแรงดันอากาศรุนแรงด้วย จึงเหมาะอย่างยิ่งที่จะใช้จัดการเป้าหมายที่อยู่ในสิ่งก่อสร้าง บังเกอร์ ถ้ำ หรือสนามเพลาะ
เครื่องยิงจรวด Shmel ถูกใช้งานครั้งแรกโดยทหารโซเวียตในอัฟกานิสถาน ใช้จัดการกับกลุ่มมูจาฮิดีนที่มักหลบซ่อนอยู่ตามถ้ำ ทหารโซเวียตตั้งฉายาให้เครื่องยิงจรวดรุ่นนี้ว่าไม้เท้าของซาตาน (Satan’s Stick) หลังจากนั้น Shmel ก็ถูกใช้งานในสงครามเชชเนีย สงครามกลางเมืองศรีลังกา สงครามซีเรีย และการสู้รบในดอนบาสทางภาคตะวันออกของยูเครน
ปัจจุบันเครื่องยิงจรวด Shmel ยังคงอยู่ในสายการผลิต มีใช้งานในประเทศรัสเซีย เบลารุส ฟิจิ จอร์เจีย อินเดีย คาซัคสถาน เกาหลีเหนือ ศรีลังกา ซีเรีย ยูเครน และเวียดนาม
สวัสดี
28.07.2021
